TERAPIA Z WYKORZYSTANIEM TECHNIK I METOD OSTEOPATYCZNYCH
Mówi o ciele jako całości, o wzajemnym oddziaływaniu na siebie jego struktury i funkcji. Rozwijamy się z jednej komórki i wszystkie nasze układy są ze sobą połączone. Tłumaczy nam to wpływ wielu struktur i organów na odczuwanie dolegliwości w różnych częściach ciała. Jak tłumaczył to A.T. Still, iż skoro ciało ludzkie to „skomplikowana maszyneria”, to powodem jego dysfunkcji nie może być jeden czynnik. Osteopatia mówi także o zdolnościach organizmu do autoregulacji, samoleczenia i utrzymania homeostazy. Poprzez wpływ terapii na poszczególne układy, tj. hormonalny, immunologiczny, naczyniowy czy nerwowy stara się pobudzać te procesy. Osteopatia jest sztuką leczenia i myślenia.
TERAPIA MANUALNA WEDŁUG KONCEPCJI BRAYANA MULLIGANA
Jest to specjalistyczna, uznana w Europie i na całym świecie metoda diagnostyczno-terapeutyczna, opracowana przez Braiana Mulligana z Nowej Zelandii. Metoda opiera się na połączeniu diagnostyki z funkcjonalną terapią manualną. Polega na połączeniu biernych mobilizacji stawowych, wykonywanych przez terapeutę, z ruchem czynnym wykonywanym przez pacjenta. Koncepcja ta ma zastosowanie w bólach i ograniczeniach zakresów ruchomości stawów kręgosłupa, stawów obwodowych i w bólach głowy. Wykorzystuje się różna techniki, które działają na staw lub jego elementy zmienione mechanicznie, które maja na celu przywrócenie ich pozycji anatomicznych, czyli prawidłowego położenia.
Jedną z głównych zasad koncepcji jest wykonywanie techniki zupełnie bezboleśnie, co jest jej dużą zaletą. Kolejnym atutem Metody Mulligan jest możliwość autoterapii. Cykl terapeutyczny przewiduje edukacje pacjenta w kierunku samoleczenia dolegliwości bólowych. Metoda ta jest bezpieczna dla pacjenta, ponieważ przewiduje jego czynny udział oraz jest wykonywana wyłącznie w fizjologicznym (naturalnym) zakresie ruchomości.
Znajduje zastosowanie w leczeniu m.in.
MASAŻ TKANEK GŁĘBOKICH Masaż tkanek głębokich (ang. deep tissue massage) inaczej głęboki masaż łącznotkankowy lub masaż głęboki – jest to forma terapii tkanek miękkich, mająca na celu przywrócenie równowagi w głębszych warstwach tkanki łącznej i mięśniach poprzez likwidowanie napięć i restrykcji w układzie mięśniowo-powięziowym.
W masażu głębokim każdy ruch i technika powinna być ukierunkowana na cel. Nie ma tu ślizgania się po tkankach, jak w zwykłym przegłaskiwaniu, praca masażysty z każdym ruchem dąży do oddziaływania na strukturę, a nie tylko odżywienie tkanki. Oprócz otwartych dłoni i opuszków palców w masażu tkanek głębokich wykorzystuje się również kostki, pięści, łokcie i przedramiona.
Art Riggs – autor książki “Masaż tkanek głębokich” podaje następującą definicję tego typu masażu: “Zrozumienie warstw ciała i możliwości pracy z tkanką w tych warstwach zmierzającej do rozluźnienia, wydłużenia i uwolnienia utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w możliwie najbardziej skuteczny i energooszczędny sposób”.
WSKAZANIA:
MASAŻ POPRZECZNY to głęboki masaż punktowy w poprzek włókien wykorzystujący rozcieranie. Stosuje się go na włókna brzuśćca mięśnia, włókna podrażnionego ścięgna, włókna przyczepu ścięgna do kości, włókna więzadeł itp. Podczas wykonania stosuje się zmienność nacisku – jego narastanie i zmniejszanie. Skręcenia, zwichnięcia, naderwania, zerwania, złamania przebiegające z uszkodzeniem włókien kolagenowych oraz wszelkie inne stany traumatyczne są wskazaniem do tej formy terapii, ze względu na nieuporządkowany wzrost włókien kolagenowych w procesie gojenia się tkanek. Nieuporządkowany wzrost skutkuje przewlekłym stanem zapalnym tkanek, które zostały uszkodzone.
WSKAZANIA:
Powięź to włóknista tkanka, która otacza ciało pod skórą, otacza i przedziela mięśnie oraz grupy mięśniowe dzieląc je na warstwy. Restrykcje w obrębie powięzi mogą być przyczyną powstawania nieprawidłowych napięć mięśniowo-powięziowych, które mogą pociągać struktury kostne w nieprawidłowych kierunkach, w konsekwencji doprowadzając do dysfunkcji w stawach, taśmach mięśniowych, tworzenia łańcuchów blokad i nieprawidłowych systemów kompensacyjnych, a w konsekwencji powodując dyskomfort i ból. Terapie powięziowe polegają na likwidowaniu powstałych restrykcji powięziowych.
WSKAZANIA:
Travell i Simons zdefiniowali punkty spustowe jako oddzielne, nadpobudliwe punkty w obszarze napiętej tkanki mięśniowej z uwzględnieniem powięzi mięśniowej, wyczuwalne podczas badania palpacyjnego. Podczas terapii tych punktów stosowane są różne formy ucisku, chwyty wykorzystujące ruch w różnych kierunkach w tkance mięśniowej. Intensywność oraz częstotliwość technik dobierana jest zależnie od dysfunkcji.
CELE DZIALANIA:
NEUROMOBILIZACJA to metoda fizjoterapeutyczna, celowana na tkankę nerwową ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, służąca do poprawy neuromechaniki. Bada oraz likwiduje zaburzenia przesuwalności tkanki nerwowej w stosunku do innych tkanek. Techniki neuromobilizacyjne polegają na napinaniu lub uruchamianiu nerwów (usprawnianiu poślizgu strukturalnego) przez odpowiednie kombinacje ustawień stawów i trakcji w nich. Poprzez detonizację napięć struktur nerwowych możliwa jest regeneracja tkanki objętej stanem zapalnych, znacząco zmniejszając lub całkowicie znosząc odczuwanie dolegliwości bólowych przez pacjenta.
WSKAZANIA:
TERAPIA KINESIOLOGY TAPING to sensoryczne oddziaływanie plastra na organizm w celu wykorzystania możliwości kompensacyjnych organizmu.
Stosowana w leczeniu urazów stawów i mięśni, przy drenażu limfatycznym,
jako metoda wspomagająca proces regeneracyjny w terapiach pooperacyjnych, jak:gojenie się ran, redukcja obrzęków, poprawa wchłaniania się blizn oraz zwłóknień. Jest działaniem wspierającym leczenie wielu chorób i zaburzeń neurologicznych, ortopedycznych u pacjentów zarówno dorosłych, jaki i dziecięcych. Stosowana jako plastrowanie dynamiczne, skutecznie wspomaga korekcję wad postawy. Jest najbardziej rozwiniętą i stale dynamicznie sięrozwijającą odmianą terapii z użyciem plastra, bazującą na ostatnich osiągnięciach wiedzy medycznej z obszaru terapii mięśniowo-powięziowej.
WSKAZANIA:
JAK DZIAŁAJĄ BAŃKI?
W przystawionej bańce wytwarza się ciśnienie. Wciąga ono skórę do jej wnętrza powodując pękanie podskórne naczyń krwionośnych. Na zewnątrz wydostaje się pewna ilość krwi. W miejscu postawionej bańki powstaje krwiak.
System obrony organizmu odbiera tę krew jako obce białko i staje się ona silnym bodźcem do produkcji dużej ilości ciał odpornościowych. Ciała odpornościowe kierują swoje siły przeciwko infekcji.
Tak powstałe podciśnienie powoduje podrażnienie zakończeń nerwowych skóry, przez co zwiększa się jej ukrwienie.
WSKAZANIA: